Wednesday, April 9, 2008

သတင္းစာဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္



to download
သတင္းစာဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္
VOA ျမန္မာပိုင္းသတင္း ႒ာနမွ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပပါသည္။

သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ဒီကေန႔ မနက္ပိုင္း ေနရပ္ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာရဲ႕အေၾကာင္းနဲ႕ သူကြယ္လြန္တာနဲ႔ပတ္သက္လို႕ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အမွတ္တရ တုံ႔ျပန္စကားေတြ စုစည္းေမးျမန္းထားတာကို ကိုသားၫြန္႕ဦးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။
ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာဟာ ဒီကေန႕မနက္ ၈ နာရီခဲြေက်ာ္က မႏၱေလးေဆး႐ံုႀကီးမွာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာပါ။ လူထုေဒၚအမာဟာ ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အသက္ ၉၃ ႏွစ္ရိွပါၿပီ။ လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္ခဲ့တာနဲ႕ပတ္သက္လို႕ သားအငယ္ဆံုးျဖစ္သူ ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေခၚ စာေရးဆရာ ညီပုေလးက အခုလို အတည္ျပဳေျပာပါတယ္။
“မနက္ ၈ နာရီ ၃၇ မွာ ကြယ္လြန္တာပါ။ ႏွလုံးေဆာင္မွာပါ။ အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရေပါ့။ေဆး႐ုံ ႏွလုံးေရာဂါကုဌာနမွာ ဆုံးပါတယ္။”
စ်ာပနအစီအစဥ္ ဘယ္လုိလုပ္ထားလဲခင္ဗ်။
“သန္ဘက္ခါ ၁၀ နာရီ ၾကာနီကန္မွာ မီးသၿဂဳႋဟ္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့ခင္တဲ့လူ မ်ားမွန္းေတာ့သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု လက္ေတြ႕ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ႀကဳံရေတာ့ အေမသာ သူ႕ကုိခ်စ္တဲ့ခင္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး၊ တစုတေ၀းႀကီးျမင္ရင္ ဘယ္လို ေနရွာမွာပါလိမ့္လုိ႔ စိတ္ထဲက ေအာက္ေမ့မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အေမ မဆုံးေစခ်င္ေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးလုပ္ၾကရဦးမွာ။ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ကလူေတြကေတာ့ အေမရွိရင္ တအားပဲလုိ႔ ခံစားရပါတယ္။ အသက္ရွည္ေစခ်င္တာေပါ့။”




လူထုေဒၚအမာရဲ႕သားငယ္ စာေရးဆရာညီပုေလး ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာဟာ ေမြးခ်င္း ၁၂ ဦးထဲက ၄ ဦးေျမာက္ျဖစ္ၿပီး ငယ္နာမည္က မအမာျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာရယ္လို႕ စာေပနယ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာပံုကို စာေရးဆရာ အယ္ဒီတာ ညီေစမင္းက အခုလိုေျပာပါတယ္။
“လူထုေဒၚအမာကို ၁၉၁၅ ႏုိ၀င္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ အဖ ဦးထင္၊ ေဒၚစုတုိ႔က မႏၱေလးၿမိဳ႕ လက္ဆည္ကန္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ သူက မူလတန္းမွာ ေဒၚေစာအုံ တည္ေထာင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေဖ၊ ပု၊ ရွိန္ထဲက ဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕အစ္မ ေဒၚေစာအုံရဲ႕ေက်ာင္းမွာ မူလတန္းေက်ာင္းသူဘ၀နဲ႔ ေနခဲ့တယ္။ ဂ်ီစီဘီေအအကြဲမွာ အဲဒီေက်ာင္းပ်က္သြားေတာ့ လူထုေဒၚအမာက ABM (American Baptist Mission School) မွာ ေျပာင္းၿပီးတက္တယ္။ အမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္း ေပၚလာ တဲ့အခါက်ေတာ့ အမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္း ေျပာင္းတက္ၿပီး အဲဒီကေနမွ ၁၉၃၆ေလာက္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ေရာက္တယ္။
“တကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့အခါ သူ စၿပီးေတာ့ Maurice Collis ရဲ႕ Trials in Burma ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ စၿပီး ဘာသာျပန္တယ္။ အဲဒီကေန သူ စာေပေလာကထဲ စေရာက္လာတယ္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွာ လူထုဦးလွနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး လူထုဦးလွ ရန္ကုန္မွလုပ္ေနတဲ့ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္တုိက္ကို ဒီမွာဆက္လုပ္ရင္း စာေပလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ၾကတယ္။”
လူထုေဒၚအမာဟာ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာအျဖစ္နဲ႕ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္သူအဆက္ဆက္ရဲ႕ အၿငိဳအျငင္ေတြကိုလည္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ လူထုဦးလွ၊ သားျဖစ္သူ ကိုၿငိမ္းခ်မ္းတို႔နဲ႕အတူ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေဒၚအမာဟာ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုလို႕ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ နာမည္တြင္တဲ့ ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေက်ာင္းသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမွာ ပါ၀င္ခဲ့တာေတြကို အခုလို အမွတ္တရေျပာျပပါတယ္။
“လူထုေဒၚအမာ ဆုံးသြားတယ္ၾကားေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခုိက္သြားရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ အခုအခ်ိန္ဟာ ႏုိင္ငံေရးအရ အင္မတန္ သိမ္ေမြ႕တဲ့အခ်ိန္အခါ ျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာ ဆုံးသြားတယ္လုိ႔ၾကားရေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ေတြကိုလည္း သြားသတိရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္တယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ႏွေျမာတသတဲ့စိတ္ကေလး ၀င္လာတယ္။
“၁၉၃၅-၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ စၿပီး ေဒၚအမာကို က်ေနာ္ ျမင္ဖူးတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဂ်ဴဗလီေဟာမွာက်င္းပတဲ့ ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဖြဲ႕စည္းေရးညီလာခံမွာ ေဒၚအမာ အဆုိတရပ္တင္တယ္။ အဲဒီကစၿပီး သူ႕ကို ေတြ႕ဖူးတာပဲ။”
လူထုဦးလွ၊ လူထုေဒၚအမာတို႕မွာ သားသမီးငါးဦး ထြန္းကားပါတယ္။ ကိုစိုး၀င္း၊ ေဒါက္တာ ေဒၚသန္းရင္မာ၊ ကိုဖိုးသံေခ်ာင္း၊ ေဒၚတင္၀င္းနဲ႕ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း ေခၚ စာေရးဆရာ ညီပုေလးတို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ သားအႀကီးဆံုး ကိုစိုး၀င္းကေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ေတာခိုခဲ့ၿပီး ေတာထဲမွာပဲ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ တတိယေျမာက္ သားျဖစ္သူ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာပဲ ရိွေနဆဲပါ။ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင့္ မိသားစုတစုလံုး အကဲြကဲြအျပားျပားျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ လူထုေဒၚအမာကေတာ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရးအရ ခိုင္မာၿပီး လူထုဘက္က ရပ္တည္ေရးသားတာေတြ၊ ေျပာဆိုတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဗကပမွာရိွတဲ့ သားျဖစ္သူ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ရမယ္လို႕ ေအာက္ေမ့ထားခဲ့တာပါလို႕ ေျပာပါတယ္။
“ဒါ အမွန္အတုိင္းေျပာတာပါ။ က်ေနာ့္အေမနဲ႔ က်ေနာ္ ျပန္ေတြ႕ရဦးမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္ေနတယ္၊ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ အေမကလည္း အဲဒီလုိပဲ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ အေမကလည္း အဲဒီလုိပဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ဆုိလုိတာက အေမက ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ သူမေသခင္ဘဲ ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္လို႔ သူယုံၾကည္တာ။ က်ေနာ္လည္း သူနဲ႔အတူတူပဲေပါ့။ တျခားနည္းမရွိဘူးဆုိတာ သူသိပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ သိပ္မၾကာခင္ သူ႕တသက္အတြင္း ေအာင္ပြဲရမယ္လုိ႔ သူထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ သူက အရင္ထြက္ခြာသြားၿပီဆုိၿပီး ျဖစ္တာေပါ့ေလ။ ဒီလုိပုဂၢဳိလ္ေတြကို တုိက္ပြဲေတြထဲက ထပ္ၿပီးေမြးထုတ္ေပးဖုိ႔လုိတယ္၊ ထပ္ၿပီး ေပၚလာဦးမယ္လို႔ပဲ ယုံၾကည္ပါတယ္။”
ကိုဖုိးသံေခ်ာင္းတုိ႔ မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆရာမႀကီးနဲ႔ လူထုဦးလွဆုိရင္ ေထာင္လည္း ခဏခဏက်ဖူးတယ္။ ကုိဖုိးသံေခ်ာင္းတို႔ ညီအစ္ကိုေတြဆုိရင္လည္း ေထာင္က်တဲ့လူက်၊ ေတာခုိတဲ့လူခုိ၊ ဒီလို တကြဲတျပားစီျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနမွာေရာ ဆရာမႀကီးအေနနဲ႔ ဘာမ်ား ေျပာသံၾကားခဲ့ဖူးလဲခင္ဗ်။
“က်ေနာ္ ေထာင္ကထြက္လာတုန္းက ေျပာခဲ့တာေပါ့။ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာေနတုန္းကသူတုိ႔ တခါမွ က်ေနာ့္ကိုလႊတ္ေပးပါဆုိတာမ်ဳိး တခုမွ မေျပာခဲ့ဖူးဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါ သူတုိ႔သေဘာထားပါ။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အေပၚ ကိုယ္လုပ္ေနတာကို အေမေရာ၊ အေဖေရာက ေထာက္ခံပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာမႈမဲ့စြာနဲ႔ မိသားစု ျပန္လည္ဆုံစည္းေရးကိုပဲ ဦးစားေပးၿပီးလုပ္တာမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ သူ မေတာင္းဆုိပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မႈ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ စံက်တဲ့ေနထုိင္မႈ၊ ေျပာဆုိမႈေတြ အဲဒါေတြက ေခါင္းထဲ၀င္ေနတာပါ။”
သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာ ေမာင္၀ံသကေတာ့ လူထုေဒၚအမာတို႕ဟာ အစိုးရေတြရဲ႕ အတိုက္အခံလိုမ်ဳိး ရပ္တည္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ရိွခဲ့တာပါလို႕ ေျပာပါတယ္။
“ဆရာမႀကီးက အၿမဲတမ္း အာဏာရတဲ့အသုိင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ေတာ့ မနီးစပ္ဘူး။ လူထုဦးလွေရာ လူထုေဒၚအမာေရာ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရးဘ၀မွာ ေနခဲ့ၾကရတာ။ သူတုိ႔အားေပးေထာက္ခံတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း တုိးတက္တဲ့အယူအဆရွိတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြျဖစ္တယ္။ အဲေတာ့ သူတုိ႔ တေလွ်ာက္လုံးမွာ သတင္းစာမွာေရာ၊ စာနယ္ဇင္းေလာကမွာေရာ သူတုိ႔ နာတဲ့ဘက္ကပဲ၊ အနစ္နာခံရတဲ့ဘက္ကပဲ ျဖစ္ေနတယ္။”
ေဒၚအမာရဲ႕ သတင္းစာအေရးအသားေတြ၊ စာအေရးသားေတြဟာ အျခား လူငယ္သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာေတြအတြက္ စံနမူနာျဖစ္ေစတယ္လို႕ ဆရာေမာင္၀ံသနဲ႕ ကဗ်ာဆရာၾကည္ေအာင္တို႕က အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ေဒၚေဒၚမာက သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာေတြထဲမွာေတာ့ စံနမူနာေပါ့။ တကယ္ကို တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာဆုိရင္ ေဒၚေဒၚမာရဲ႕ တန္ဖုိးရွိတဲ့စကားေတြ၊ သူေရးတာေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူတူ သူခံစားရတာေတြ၊ အဲဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ စံနမူနာ ယူၾကရတာေပါ့။”
“ေဒၚေဒၚရဲ႕စာအုပ္ေတြ ဖတ္တဲ့အခါ စာေရးဆရာတေယာက္သုံးတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ၊ ေဒၚေဒၚဟာ မႏၱေလးသူျဖစ္ေနေတာ့ မႏၱေလးသူ၊ မႏၱေလးသားေတြသုံးတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ၊ ေဒၚေဒၚဟာ ကမၻာ့စာေပႏွံ႔စပ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ေတာ့ ကမၻာ့စာေပထဲက အသုံးအႏႈန္းေတြ၊ အဲဒီေ၀ါဟာရေတြကို က်ေနာ္ စုေဆာင္းၿပီး စာတမ္းတခုတင္ခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။”
ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာဟာ ခင္လ၀င္း၊ ျမမၪၨဴ၊ အမာ၊ ဇမၺဴဒီပါ ေအာင္ထြန္း၊ အင္းလ်ားေက်ာင္းေဆာင္သူတဦး၊ ဖိုးသာေအာင္ စတဲ့ အျခားကေလာင္ခြဲေတြနဲ႕လည္း စာေတြေရးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ျပည္သူခ်စ္ေသာ အႏုပညာသည္မ်ားစာအုပ္နဲ႕ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္စာေပဗိမာန္ အႏုပညာစာေပဆု ရရိွခဲ့ပါတယ္။ သတင္းစာဆရာမတဦးအေနနဲ႕ ဆိုဗီယက္႐ုရွား၊ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား၊ အေရွ႕ဂ်ာမဏီ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေတြကို သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ လူထုသတင္းစာ ရပ္ဆဲခံရတဲ့ေနာက္ပိုင္း ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႕ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး၊ စာေပေရးသားတာေတြကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခု စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ့ သတင္းဌာနေတြကို စစ္အစုိးရရဲ႕ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္တာေတြအေပၚ ႏုိင္ငံေရးအရ ေ၀ဖန္ေျပာဆုိမႈေတြ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာဆုိရင္ လူထုေဒၚအမာရဲ႕စာေတြဟာ အာဏာပုိင္ေတြဘက္က မၾကာခဏဆိုသလို ပိတ္ပင္တာေတြ ခံရပါတယ္။
အခုလို လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္သြားတာဟာ တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူတဦး ဆုံး႐ႈံးမႈအျဖစ္ ေျပာဆုိလိုက္တဲ့ ေနာက္တဦးကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ုိက္တာ၊ စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီ၊ ကာတြန္း အႏုပညာရွင္တဦးျဖစ္တဲ့ ဆရာဦး၀င္းေဖပါ။ လူထုေဒၚအမာ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ကာလ ထင္ထင္ရွားရွား ေဆာင္ရြက္ ခဲ့တာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆရာဦး၀င္းေဖကို ကိုေအာင္လြင္ဦးက ေမးျမန္းရာမွာ ဆရာက အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
“လူထုေဒၚအမာ ေျပာဆုိဆုံးမသြားတာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူက အေရးႀကီးဆုံးေျပာတာက လူတေယာက္ အသက္ရွင္ေနတဲ့အခါမွာ အဲဒီလူရဲ႕တန္ဖုိးဟာ အမ်ားအက်ဳိး၊ တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ ျပည္သူလူထုအက်ဳိး ဘယ္ေလာက္အထိ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္သလဲဆုိတဲ့အေပၚမွာ မူတည္တယ္တဲ့။ သူ အဲဒါကို ယုံၾကည္တယ္တဲ့။ အဲဒါ သူ႕ယုံၾကည္ခ်က္ပဲ။ အဲေတာ့ လူထုေဒၚအမာ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ သူက အဲဒါကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္တယ္။ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း အဲဒီအေၾကာင္းကို ေျပာတတ္တယ္။ လူငယ္ေတြဆုိရင္လည္း အဲဒီအေၾကာင္းေလး တုိတုိတုတ္တုတ္နဲ႔ ဆုံးမတတ္တယ္။ သူဆုံးမတာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့။ အေရးႀကီးဆုံးကေတာ့ ဒီအခ်က္ပဲ။ ဒီအခ်က္ဟာ ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာလည္း အဲဒါနဲ႔တသက္လုံး သူေသခါနီးထိေတာင္မွ တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္ရြက္သြားတာပဲ။ ဒါကေတာ့ အေရးအႀကီးဆုံးအျဖစ္ ေျပာခ်င္တာပါပဲ။”
ဆရာ့အေနနဲ႔ေရာ အေမမာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မွတ္မွတ္ရရက်န္ခဲ့တာ ဘာေတြမ်ား ရွိပါလဲ။
“က်ေနာ့္အေနနဲ႔ မွတ္မွတ္ရရေျပာရလို႔ရွိရင္ က်ေနာ္ လူထုတုိက္မွာ သ႐ုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီဆရာအျဖစ္၊ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္ ၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆုံး က်ေနာ္ကာတြန္းေရးရမယ့္ လမ္းၫႊန္ေပၚလစီကို သူက ေျပာျပတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ေမာင္၀င္းေဖတဲ့၊ မင္း သတင္းစာကာတြန္းအေနနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္ေလွာင္ၿပီးေရးေတာ့မယ္ဆုိရင္ အေရးခံရတဲ့ လူကိုယ္တုိင္က ေအာ္ ငါကလည္း ငါပဲကုိ၊ သူေရးမယ္ဆုိရင္လည္း ေရးေပမွာပဲလို႔ လက္ခံႏုိင္တဲ့အေျခအေနရွိေအာင္ မင္းေရးပါတဲ့။ အဲဒါ မင္းအတြက္ ကာတြန္းလမ္းၫႊန္ေပၚလစီပဲဆုိၿပီးေတာ့ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ၿပီး သိမ္ေမြ႕တဲ့ လမ္းၫႊန္ခ်က္ကို ေျပာပါတယ္။
“အဲဒါကို သူက နမူနာေလးနဲ႔ေျပာၿပီးေပးတယ္။ သူနဲ႔ ကာတြန္းဘဂ်မ္းနဲ႔က တခ်ိန္တည္း ေက်ာင္းတက္တာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြတဲ့။ သူက လက္၀ဲ၀ါဒကို ယုံတယ္တဲ့။ ဦးဘဂ်မ္းက လက္၀ဲဆန္႔က်င္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဦးဘဂ်မ္း လက္၀ဲသမားေတြကို ေျပာင္ေလွာင္ေရးတဲ့ ကာတြန္းေတြကို သူ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကိဳက္ဘဲ မေနႏုိင္ဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ခုနကလုိ အေရးခံရတဲ့ လူကိုယ္ႏႈိက္ကကုိ ေအာ္ ငါကလည္း ငါပဲကုိဆုိတဲ့အေနနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ကို ေရးႏုိင္လုိ႔တဲ့။ သူနဲ႔မတဲ့တဲ့လူကိုေတာင္ နမူနာထားၿပီး ဆုံးမတယ္ဗ်။ ဒီအေၾကာင္းကို က်ေနာ္က တသက္လုံး မွတ္မိေနတယ္။”
ႏုိင္ငံေက်ာ္ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ ကြယ္လြန္ ဆုံးပါးသြားတဲ့အေပၚ ဆရာမႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးသူတဦးျဖစ္တဲ့ ဆရာဦး၀င္းေဖက ေျပာဆုိသြားခဲ့တာပါ။

No comments: